EP68. Replica’s En Condities Met Coaches Johan En Liam

Matti
20 okt
3 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 22 okt

Deze aflevering duiken we met Johan en Liam in een onderwerp dat de klimwereld op zijn kop zet: de opkomst van replica’s.

Wat ooit een exclusieve uitdaging was op een afgelegen stuk graniet in Finland, kun je nu gewoon in je lokale gym proberen. Een revolutie in toegankelijkheid, training en duurzaamheid… maar ook een bron van discussie.

Want wat blijft er over van het avontuur, van het onbekende, als elke beweging vooraf kan worden bestudeerd? Is een flash nog een flash als je de boulder al thuis hebt gerepliceerd? Of leven we in een nieuw tijdperk van ‘replica-flashes’, ‘day-flashes’ en ultieme voorbereiding?

En dan is er nog die eeuwige discussie over omstandigheden. Als Alex Megos zegt “there is no such thing as bad conditions”, klopt dat dan echt? Of is het een kwestie van perspectief, voorbereiding, en misschien… ego?

In deze aflevering bespreken we hoe de balans tussen authenticiteit, voorbereiding en prestatie verschuift — en wat dat betekent voor de toekomst van het klimmen.

Let’s go!

🎧Beluister Op Spotify: https://open.spotify.com/episode/0jZVnyqDr70pXhrPcABCZL?si=a8WOkWruQq60jAj6T9UTFA

🎥Bekijk 0p Youtube: https://youtu.be/t5fVPGwNlCA

Discussie

De wereld van het boulderen verandert snel. Van Makoto Yamauchi tot Tomoa Narasaki, en van Lattice tot Moonboard-replicaties: bouldes zoals Burden of Dreams worden steeds toegankelijker dankzij replica’s. Voor iedereen die ooit droomde van een iconische boulder, maar niet naar de originele rots kan reizen, is dit een gamechanger. Met replica’s kun je de moves thuis of in de gym oefenen, exact zoals op de originele route, en zo de ervaring 'naspelen'.

Maar wat betekent dit voor de essentie van klimmen? Replica’s maken boulders democratisch en duurzaam: minder reizen betekent minder impact op natuur en milieu, en meer klimmers kunnen een route proberen die anders alleen door een selecte groep bereikbaar was. Tegelijkertijd rijst de vraag: verlies je daarmee iets van het authentieke? De onvoorspelbaarheid van de natuur, de unieke textuur van de rots, het gevoel van ontdekken van grepen die je nog nooit hebt gezien — blijft dat bestaan als alles vooraf geoefend kan worden?

Flash, Onsight en de Replica-categorieën

Een interessante discussie ontstaat rond het concept van eerste pogingen. Als je op een Moonboard of in de gym alle passen hebt geoefend, kun je dan nog spreken van een echte flash? Of betekent het trainen op een replica dat je een nieuwe categorie moet definiëren: 'replica-flash', 'day-flash', of zelfs 'retro-flash'? Wie bepaalt eigenlijk wat een ‘eerste poging’ nog waard is in een wereld waar beta, video-analyse en replica’s steeds vaker deel uitmaken van het proces? Misschien verandert klimmen langzaam van een sport van verrassingen naar een sport van voorbereiding en strategie — en dat hoeft niet negatief te zijn. Het maakt alleen de grenzen tussen oefenen, preppen en het ultieme moment van vrijheid vager.

Conditie versus Omstandigheden

Naast techniek en voorbereiding blijft fysieke conditie een cruciale factor. Alex Megos is hier een bekend voorbeeld van. Zijn beroemde uitspraak 'there is no such thing as bad conditions' is bedoeld als motivatie: een sterke, goed voorbereide klimmer kan veel overwinnen. Toch tonen zijn recente trips in Red Rocks en Flatanger dat praktische omstandigheden zoals regen, natte grepen of huidproblemen nog steeds een bepalende rol spelen. Mentale houding en fysieke mogelijkheden bestaan in een spanningsveld: ambitie en voorbereiding kunnen veel compenseren, maar de realiteit van de omstandigheden blijft van invloed op prestaties.